Parts of Speech

                Part of Speech หมายความว่า คำชนิดต่างๆในภาษาอังกฤษ เป็นการนำคำต่างๆมาเรียงให้เป็นวลี หรือประโยคที่มีความหมาย สามารถนำไปใช้ในบทสนทนา หรือนำไปเขียนหนังสือได้ มีทั้งหมด 7 ชนิด โดยในแต่ละชนิดนั้นจะมีหน้าที่แตกต่างกันออกไป ได้แก่

1. Noun (คำนาม)

เป็นคำที่ใช้เรียกคน ชื่อคน สิ่งของ สัตว์ ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต มีรูปร่างหรือไม่มีรูปร่าง และยังรวมไปไปถึงสถานที่ และความรู้สึกต่างๆ

            • คน: boy, girl, father, mother, teacher

            • สัตว์: cat, dog, bird, elephant, horse

            • สิ่งของ: pencil, book, table, car

            • ชื่อคน: Tom, John, Mary, Anny

            • สถานที่: school, hospital, house, store

            • ความรู้สึก: happiness, sadness

2. Pronoun (สรรพนาม)

เป็นคำที่ใช้เรียกแทนคำนามของสิ่งที่ถูกพูดมาก่อนแล้ว มีจุดหมายเพื่อเลี่ยงการเรียกชื่อคำนามซ้ำๆ เช่น ผม คุณ เธอ เขา ท่าน มัน และสามารถใช้เรียกสิ่งที่ไม่รู้ก็ได้ เป็นต้น

                I = ผม, ฉัน                               He = เขา                            She = เธอ, หล่อน

                It = มัน(สิ่งของ หรือสัตว์)        They = พวกเขา                You = คุณ, พวกคุณ

                We = พวกเรา, เรา                   Something = สิ่งใดสิ่งหนึ่ง (ที่เราไม่รู้)

3. Adjective (คำคุณศัพท์)

เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยายคำนามหรือคำสรรพนาม ที่เป็นการลงรายละเอียดบอกคุณสมบัติของสิ่งนั้น จำพวก สี ขนาด รูปร่าง ท่าทาง เช่น

            She bought a new toy. : เธอซื้อของเล่นใหม่ (ขยายคำสรรพนาม)

            That bird is blue. : นกตัวนั้นมีสีน้ำเงิน (ขยายคำนาม)

            He is a rich man. : เขาเป็นคนรวย (ขยายคำสรรพนาม)

            My school is very old. : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำนาม)

4. Verb (คำกริยา)

เป็นคำที่บอกการกระทำ, ความเป็นอยู่, สภาวะความเป็นอยู่ของคำนาม หรือคำสรรพนาม

            He kicks the ball. : เขาเตะลูกบอล

            The dog barks at a boy. : สุนัขเห่าใส่เด็กผู้ชาย

            Tom is a teacher. : ทอมเป็นคุณครู

            She seems alright. : เธอดูสบายดีนะ

5. Adverb (วิเศษณ์ หรือกริยาวิเศษณ์)

เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยายคุณศัพท์ คำกริยา หรือแม้แต่คำวิเศษณ์เอง

            My school is very old. : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำคุณศัพท์)

            He works hard. : เขาทำงานหนัก (ขยายคำกริยา)

            He works very hard. : เขาทำงานหนักมาก (ขยายคำวิเศษณ์)

6. Preposition (คำบุพบท)

เป็นคำที่วางอยู่หน้าคำนามหรือคำสรรพนาม เพื่อบ่งบอกว่าคำนามหรือคำสรรพนามนั้นมีความเกี่ยวข้องกับคำอื่นๆในประโยคอย่างไรบ้าง เช่น in, on, at, with, within

                He comes with me. : เขามากับฉัน

                Cat is on the tree: แมวอยู่บนต้นไม้

                He is in the toilet: เขาอยู่ในห้องน้ำ

7. Conjunction (คำสันธาน)

เป็นคำที่ใช้เชื่อมคำหรือประโยคเข้าด้วยกันเพื่อให้ประโยคมีความสมบูรณ์มากขึ้น เช่น and, or, but, for

            Tom and Tim are good friends. : ทอมและจิมเป็นเพื่อนที่ดี

            Would you like tea or coffee? : คุณจะเอาชาหรือกาแฟ

            I want to help him, but I can’t. : ผมก็อยากช่วยเขาแต่ผมทำไม่ได้

8. Interjection (คำอุทาน)

เป็นคำที่ใช้แสดงถึงอารมณ์ และความรู้สึกที่เกิดขึ้น แต่เป็นคำที่ไม่เกี่ยวข้องกับคำประเภทอื่นๆเลย

            Wow! You are very beautiful. : ว้าว! เธอสวยมากเลย

            Damn it! I forgot my wallet. : ให้ตายสิ! ฉันลืมกระเป๋าตัง

            Oops! I’m sorry. : อุ๊ยตาย! ฉันขอโทษ